Mario Draghi Βιογραφία, Ηλικία, Πρώιμη Ζωή, Εκπαίδευση και Καριέρα

Βιογραφία Mario Draghi

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Βιογραφία Mario Draghi
• 2 Mario Draghi Age
• 3 Mario Draghi Early Life
• 4 Καριέρα Mario Draghi
• 5 Ειδήσεις Mario Draghi

Γεννημένος στις 3 Σεπτεμβρίου 1947, ο Mario Draghi OMRI είναι Ιταλός οικονομολόγος που υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το 2011. Από το 2009 έως το 2011, διετέλεσε στο παρελθόν Πρόεδρος του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας από το 2005 έως το 2011 Από το 2002 έως το 2005, ο Ντράγκι εργάστηκε στο παρελθόν στην Goldman Sachs. Το Forbes κατέταξε τον Ντράγκι ως το 8ο πιο ισχυρό άτομο στον κόσμο το 2014. Το 2015, κατατάχθηκε από το περιοδικό Fortune ως ο δεύτερος μεγαλύτερος ηγέτης στον κόσμο. Η θητεία του λήγει στις 31 Οκτωβρίου 2019.

Η εποχή του Mario Draghi

Είναι 71 ετών από τον Σεπτέμβριο του 2018.

Mario Draghi Early Life

Στη Ρώμη γεννήθηκε ο Ντράγκι. Το 1922, ο πατέρας του Κάρλο εντάχθηκε στην Banca d’Italia, στη συνέχεια στην IRI και τελικά στην Banca Nazionale del Lavoro. Η μητέρα του ήταν φαρμακοποιός, η Gilda Mancini. Ο Mario είναι το πρώτο από τα τρία παιδιά: την ιστορικό τέχνης Andreina και τον επιχειρηματία Marcello. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Massimiliano Massimo και αποφοίτησε από τον Federico Caffè από το Πανεπιστήμιο La Sapienza με τη διατριβή του σχετικά με την Οικονομική Ολοκλήρωση και τις Αλλαγές στις Συναλλαγματικές Ισοτιμίες. Στη συνέχεια απέκτησε διδακτορικό στα οικονομικά από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης το 1976 υπό την επίβλεψη των Franco Modigliani και Robert Solow με τη διατριβή του με τίτλο Δοκίμια Οικονομικής Θεωρίας και Εφαρμογών.

Τάσεις: Tom Bernthal Bio, Wiki, Ηλικία, Ύψος, Σύζυγος, Γονείς, Αδελφός, NBC, Ηθοποιός και Net Worth

Καριέρα Μάριο Ντράγκι

Από το 1981 έως το 1994, ο Ντράγκι ήταν τακτικός καθηγητής στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών Cesare Alfieri του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας και συνεργάτης στη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy, στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (2001). Διετέλεσε Ιταλός Εκτελεστικός Διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας από το 1984 έως το 1990. Το 1991 έγινε Γενικός Διευθυντής του Ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Guido Carli και κράτησε αυτό το αξίωμα μέχρι το 2001. Πρόεδρος της επιτροπής που αναθεώρησε την ιταλική εταιρική και χρηματοοικονομική νομοθεσία κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Οικονομικών και συνέταξε το νόμο που διέπει τις ιταλικές χρηματοπιστωτικές αγορές.

Μάριο Ντράγκι

Είναι επίσης πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου πολλών τραπεζών και εταιρειών (Eni, Istituto per la Ricostruzione Industriale,[8] Banca Nazionale del Lavoro και IMI). Ο Ντράγκι ήταν τότε αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs International και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας (2002–2005). Συνεργάστηκε με μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες και κυβερνήσεις για την ευρωπαϊκή στρατηγική και ανάπτυξη της εταιρείας. Μετά την αποκάλυψη της Ελλάδας για ανταλλαγές εκτός αγοράς με τη βοήθεια της Goldman Sachs, είπε ότι «δεν γνώριζε τίποτα» για αυτή τη συμφωνία και «δεν είχε καμία σχέση με» και πρόσθεσε ότι «οι συμφωνίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Goldman Sachs είχαν γίνει στο παρελθόν[ την ένταξη του στην [την εταιρεία]».

Ο Ντράγκι είναι διαχειριστής στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϋ, καθώς και στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς της Ουάσιγκτον, D.C. Ως διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ήταν μέλος των Διοικητικών και Γενικών Συμβουλίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών. Είναι επίσης Διοικητής για την Ιταλία στη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και στα Διοικητικά Συμβούλια της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης.

Ο Ντράγκι διορίστηκε Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας τον Δεκέμβριο του 2005 και εξελέγη Πρόεδρος του Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας τον Απρίλιο του 2006. αυτός ο οργανισμός, ο οποίος έγινε το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για λογαριασμό της G20 τον Απρίλιο του 2009, συγκεντρώνοντας εκπροσώπους κυβερνήσεων, κεντρικών τραπεζών, εθνικών εποπτικών αρχών και χρηματοπιστωτικών αγορών, διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, στοχεύει στην προώθηση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, στην ενίσχυση της λειτουργίας της αγοράς και στη μείωση συστημικού κινδύνου μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών και της διεθνούς εποπτικής συνεργασίας. Αυτός και ο αμέσως προηγούμενος διοικητής της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, έγραψαν επιστολή στην ιταλική κυβέρνηση στις 5 Αυγούστου 2011 για να πιέσουν για μια σειρά οικονομικών μέτρων που θα εφαρμοστούν σύντομα στην Ιταλία.

Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, του οποίου η θητεία ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έληξε τον Οκτώβριο του 2011, αναφέρθηκε συχνά ως πιθανός διάδοχος του Ντράγκι. Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2011, η γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit ανέφερε ότι είναι «απίθανο» ο Ντράγκι να επιλεγεί ως διάδοχος του Τρισέ, με αναφορά σε υψηλόβαθμους πολιτικούς στη Γερμανία και τη Γαλλία. Ωστόσο, η κατάσταση έγινε ακόμη πιο περίπλοκη τον Φεβρουάριο του 2011, όταν αναφέρθηκε ότι ο κύριος Γερμανός υποψήφιος, Axel Weber, δεν αναζητούσε πλέον τη δουλειά, αναζωογονώντας τις πιθανότητες των άλλων υποψηφίων. Στις 13 Φεβρουαρίου 2011, ο συνεργάτης εκδότης των Financial Times, Wolfgang Müncau, ενέκρινε τον Ντράγκι ως τον καλύτερο υποψήφιο για τη θέση.

Λίγες μέρες αργότερα, ο Economist έγραψε ότι «ο επόμενος πρόεδρος της δεύτερης πιο σημαντικής κεντρικής τράπεζας στον κόσμο θα πρέπει να είναι ο Μάριο Ντράγκι» Η Wall Street Journal ανέφερε στις 20 Απριλίου 2011 ότι «Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, είναι ανοιχτός στον κ. Ο Ντράγκι για τη θέση του Προέδρου της ΕΚΤ» Λίγες μέρες αργότερα ο Ντράγκι επικυρώθηκε από τη γερμανική εφημερίδα Bild ορίζοντας τον ως «ο πιο Γερμανός από όλους τους υπόλοιπους υποψηφίους» Σε αντίθεση με προηγούμενες αναφορές για τη θέση της Γαλλίας, αναφέρθηκε στις 25 Απριλίου ότι Ο Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί είδε τον Ντράγκι ως πλήρη υποψήφιο για τη θέση. Ντράγκι και Ζαν Κλοντ Τρισέ και Ντομινίκ Στρος Καν. Στις 17 Μαΐου 2011, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνεδρίασε ως Ecofin, ενέκρινε σύσταση για τον διορισμό του Ντράγκι ως Προέδρου της ΕΚΤ[25], η οποία εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την ίδια την ΕΚΤ και επιβεβαιώθηκε από τους ευρωπαίους ηγέτες στις 24 Ιουνίου 2011. Όταν η μη ανανεώσιμη οκταετής θητεία του Τρισέ έληξε στις 31 Οκτωβρίου 2011, ο Ντράγκι άρχισε να ηγείται του ιδρύματος που εδρεύει στη Φρανκφούρτη.

Η θητεία του Ντράγκι διαρκεί από την 1η Νοεμβρίου 2011 έως τις 31 Οκτωβρίου 2019. Αν και η Γαλλία υποστήριξε την υποψηφιότητα του Ντράγκι για μεγάλο χρονικό διάστημα, η χώρα κράτησε το ραντεβού μέχρι τέλους, επιμένοντας ότι ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, Ιταλός αξιωματούχος στις έξι μέλος του συμβουλίου της ΕΚΤ, παραχωρεί τη θέση του στο διοικητικό συμβούλιο σε Γάλλο αξιωματούχο. Ανησυχίες για την προηγούμενη δουλειά του Ντράγκι στην Goldman Sachs εκφράστηκαν επίσης κατά τη διάρκεια της υποψηφιότητας. Ο Πασκάλ Κανφίν (ευρωβουλευτής) ισχυρίστηκε ότι ο Ντράγκι συμμετείχε σε ανταλλαγές για ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ειδικά στην Ελλάδα, προσπαθώντας να συγκαλύψει την οικονομική κατάσταση των χωρών τους. Ο Ντράγκι απάντησε ότι οι συμφωνίες «αναλήφθηκαν πριν από την ένταξή μου στην Goldman Sachs[και] δεν είχα καμία σχέση με αυτές» στις ακροάσεις υποψηφιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2011.

Ο Ντράγκι επέβλεψε ένα τριετές πρόγραμμα δανείων της ΕΚΤ προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες το Δεκέμβριο του 2011, ύψους 489 δισ. ευρώ (640 δισ. δολάρια). συνολική ανταπόκριση από τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων αγορών περιουσιακών στοιχείων και άλλων ενεργειών εκείνης της εποχής από την Federal Reserve. Η ΕΚΤ του Ντράγκι επίσης «κατάργησε αμέσως τις δύο ανόητες αυξήσεις επιτοκίων που έκανε ο προκάτοχός του… Ο Τρισέ[και]… ενίσχυσε τις αγορές ομολόγων από τα ταλαιπωρημένα κράτη της ευρωζώνης» έγραψε ο σχολιαστής Steve Goldstein στα μέσα Ιανουαρίου 2012. Εκείνη την εποχή, «Ο Ντράγκι και όλοι οι συνάδελφοί του (η απόφαση ήταν ομόφωνη) επέλεξαν να μην μειώσουν την τιμή των δανείων του ιδιωτικού τομέα [κάτω από το 1% που επιτεύχθηκε με την «κατάργηση»], ακόμη κι αν προβλέπει ότι ο πληθωρισμός θα πέσει κάτω από τον στόχο του 2% αργότερα φέτος». Σύμφωνα με τον Goldstein, ο Ντράγκι θα άφηνε περαιτέρω κινήσεις στους εθνικούς ηγέτες Σαρκοζί και τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον κ. Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του 2012, ο Mario Draghi.

Ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς υποστήριξε τον Φεβρουάριο του 2012 ότι, για το θέμα της επικείμενης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, η επιμονή της ΕΚΤ ότι πρέπει να είναι «εθελοντική» (σε αντίθεση με μια απόφαση αθέτησης υποχρεώσεων που επιβλήθηκε από τις ελληνικές αρχές) ήταν ένα δώρο στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. που πούλησε ασφάλιση αθέτησης πίστωσης για αυτό το χρέος· μια θέση που είναι άδικη για τα άλλα μέρη και αποτελεί δώρο προς τα άλλα μέρη· Ένας δεύτερος, κάπως μεγαλύτερος γύρος δανείων της ΕΚΤ σε ευρωπαϊκές τράπεζες υπό τον Ντράγκι, που ονομάζεται πράξη μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (LTRO), ξεκίνησε στα τέλη Φεβρουαρίου 2012. Ένας σχολιαστής, ο Μάθιου Λιν, είδε την εισφορά κεφαλαίων της ΕΚΤ, μαζί με τις Η.Π.Α. Η ποσοτική χαλάρωση της Fed και η διευκόλυνση αγοράς περιουσιακών στοιχείων της Τράπεζας της Αγγλίας, καθώς οι αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου το 2011 και το 2012 τροφοδοτούνταν.

Τον Ιούλιο του 2012, εν μέσω ανανεωμένων φόβων για τα κυρίαρχα κράτη της ευρωζώνης, ο Ντράγκι είπε σε μια συζήτηση σε πάνελ ότι η ΕΚΤ «…είναι έτοιμη να κάνει ό,τι χρειάζεται για να διατηρήσει το ευρώ. Και πιστέψτε με, θα είναι αρκετό». Η δήλωση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη σταθερή μείωση των αποδόσεων των ομολόγων (κόστος δανεισμού) για τις χώρες της ευρωζώνης, ιδίως την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία. Δεδομένης της αργής πολιτικής προόδου στην επίλυση της κρίσης στην ευρωζώνη, η δήλωση του Ντράγκι θεωρήθηκε βασικό σημείο καμπής στην τύχη της ευρωζώνης.

Τον Απρίλιο του 2013, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την ένταξη στην ευρωζώνη, ο Ντράγκι είπε ότι «Αυτές οι ερωτήσεις διατυπώνονται από ανθρώπους που υποτιμούν σε μεγάλο βαθμό τι σημαίνει το ευρώ για τους Ευρωπαίους, για τη ζώνη του ευρώ. Υποτιμούν πολύ το ποσό του πολιτικού κεφαλαίου που έχει επενδυθεί στο ευρώ». Το 2015, ο Ντράγκι είπε σε μια εμφάνισή του ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι το μέλλον θα είναι. «Δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο στάδιο μιας πραγματικής νομισματικής ένωσης», δήλωσε ο πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, σε ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των Βρυξελλών.

Η αποτυχία των χωρών της ευρωζώνης να εναρμονίσουν τις οικονομίες τους και να δημιουργήσουν ισχυρότερους θεσμούς, είπε, «θέτει σε κίνδυνο τη μακροπρόθεσμη επιτυχία της νομισματικής ένωσης όταν αντιμετωπίζει ένα σημαντικό σοκ». Ο κ. Ντράγκι έχει συχνά παροτρύνει τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να κάνουν περισσότερα για να βελτιώσουν τις οικονομικές τους επιδόσεις, όπως με την αναθεώρηση των περιοριστικών κανονισμών εργασίας. Αλλά ήταν ασυνήθιστο γι' αυτόν να προτείνει ότι το μέλλον της ευρωζώνης μπορεί να εξαρτηθεί από το αν οι χώρες άκουγαν τις συμβουλές του.

Στις 10 Μαρτίου 2016, αφού δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι πιστεύει ότι η ιδέα είναι «πολύ ενδιαφέρουσα», ο Ντράγκι προκάλεσε ένα κύμα συνομιλιών για την έννοια του «χρήματος από ελικόπτερο»: δεν έχουμε πραγματικά σκεφτεί ή μιλήσει για χρήματα από ελικόπτερο . Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που συζητούν τώρα οι ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Αλλά δεν έχουμε μελετήσει ακόμα την έννοια.

Εκ πρώτης όψεως, ενέχει σαφώς πολυπλοκότητα, τόσο από λογιστική όσο και από νομική άποψη, αλλά με αυτόν τον όρο «χρήματα ελικοπτέρου» μπορεί κανείς να εννοεί πολλά διαφορετικά πράγματα, επομένως πρέπει να το δούμε. Ο Ντράγκι είναι μέλος της Ομάδας Τριάντα του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Το Thirty Group είναι μια ιδιωτική ομάδα οικονομικών συμφερόντων. Για το λόγο αυτό κατηγορείται ως πρόεδρος της ΕΚΤ για σύγκρουση συμφερόντων.

Ορισμένα μέρη βλέπουν επίσης σύγκρουση συμφερόντων στην προηγούμενη δουλειά του Ντράγκι στην Goldman Sachs. Στο πλαίσιο των σκανδάλων που φουντώνουν γύρω από την τράπεζα Banca Monte dei Paschi di Siena (MPS), η οποία έκανε πολύ επικίνδυνες συμφωνίες, ο Ντράγκι επικρίθηκε από το 2013.

anthony alabi ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές

Νέα του Mario Draghi

Γνώμη | Κρατήστε εκείνες τις αγιογραφίες του Μάριο Ντράγκι ως επικεφαλής της ΕΚΤ.

Υπάρχει κάτι πολύ περίεργο με τους δημοσιογράφους, που ζουν στο «εδώ και τώρα» και καλύπτουν γεγονότα καθώς εξελίσσονται, προσπαθώντας να γράψουν κρίσεις της ιστορίας. Αυτό έγραψαν τις τελευταίες μέρες οι δημοσιογράφοι για το Financial Times έχουν κάνει με σεβασμό στον Μάριο Ντράγκι. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2019. Πολλοί φαίνεται να επιδεικνύουν αδικαιολόγητη βιασύνη για να εδραιώσει τη θέση του στην ιστορία. Ανυπομονώντας να τεκμηριώσει δεδομένα επί τόπου και να διεκδικήσει το «πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης», έγραψε η δημοσιογράφος Κλερ Τζόουνς ( Η ΕΚΤ μετά τον Ντράγκι: «Χρειάζεσαι έναν ηθοποιό που μπορεί να ενεργήσει γρήγορα» ) στο Financial Times Στις 13 Μαρτίου ότι η Ευρωζώνη χρειαζόταν έναν ηγέτη που θα μπορούσε να ενεργήσει γρήγορα, με το υπότιτλο να είναι ότι ο Ντράγκι έκανε ακριβώς αυτό το 2012. Του πιστώνεται ότι έδρασε με τόλμη για να σώσει την Ευρωζώνη.

Ο λόγος που είναι περίεργο να βρίσκουμε δημοσιογράφους να επιχειρούν ιστορικές κρίσεις είναι ότι η αξιολόγησή τους μπορεί να είναι πολύ παροδική. Κινδυνεύουν να τους ξεπεράσουν τα γεγονότα νωρίτερα από όσο νομίζουν. Τον Φεβρουάριο του 1999, χρόνος Το περιοδικό είχε στο εξώφυλλό του τους Robert Rubin, Larry Summers και Alan Greenspan, αποκαλώντας τους «Επιτροπή για τη διάσωση του κόσμου». Ένα χρόνο αργότερα, οι μετοχές της πληροφορικής κορυφώθηκαν και η φούσκα του δείκτη Nasdaq Composite έσκασε. Και οι δύο τερμάτισαν το πολυδιαφημισμένο θαύμα παραγωγικότητας της Αμερικής που δεν έχει ξαναεμφανιστεί από τότε.

Ο Robert Rubin ήρθε από την Goldman Sachs στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και, από εκεί, πήγε στη Citigroup και έχασε μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας του. Ο Λάρι Σάμερς δεν έβαλε πραγματικά φωτιά στο Potomac με αποφάσεις πολιτικής, αλλά παρ' όλα αυτά βρέθηκε στο χρόνος κάλυμμα. Ο Άλαν Γκρίνσπαν παραδέχτηκε ένα ελάττωμα στο μοντέλο του μετά την οικονομική κρίση του 2008 και στη συνέχεια απέσυρε μέρος της παραδοχής του. Επομένως, με βάση τις αγιογραφίες του Ντράγκι που εμφανίζονται, ίσως είναι μια καλή μακροπρόθεσμη απόφαση να «πουλήσουμε» τον Ντράγκι.

Δεύτερον, μια ιστορική κρίση πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα αντίθετα στοιχεία και να εξηγεί γιατί έχει μικρότερη σημασία. Για παράδειγμα, στις 11 Φεβρουαρίου, ο Robert Smith έγραψε στο Financial Times ( Η Ευρώπη αντιμετωπίζει έναν απολογισμό καθώς το «The Bezzle» δαγκώνει QE ) ότι το νομισματικό κίνητρο της ΕΚΤ είχε οδηγήσει σε μια περίοδο δημιουργίας ψυχικού πλούτου που τώρα ξετυλίγονταν. Το άρθρο αναφέρει τρία ομόλογα που έχασαν το μισό έως τα δύο τρίτα της αξίας τους μέσα σε μήνες μετά την αγορά τους από την ΕΚΤ και ένα άλλο πήγε από την άντληση χρημάτων στην αγορά ομολόγων το 2017 σε χρεοκοπία το 2018. Ποιος φέρει τις ζημίες που υπέστη η ΕΚΤ σε τέτοια δεσμούς?

Σε μια εποχή «fiat money», ίσως δεν είναι πραγματικά απώλειες επειδή η κεντρική τράπεζα τύπωσε χρήματα και τα αγόρασε. Ωστόσο, τα χρήματα είναι ανταλλάξιμα. έχει εναλλακτικές χρήσεις και η αγορά αυτών των ομολόγων από την ΕΚΤ ισοδυναμεί με μεταφορά δημόσιων πόρων σε ιδιωτικά χέρια. Στις δημοκρατίες, θα περίμενε κανείς μια έρευνα για τέτοιες αγορές και μια τέτοια έρευνα θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει στην παραίτηση του επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας. Αλλά στην Ευρώπη, τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έσπευσαν να βγάλουν selfie με τον Ντράγκι.

Επιπλέον, θα πρέπει να αμφισβητηθεί η αποτελεσματικότητα των τολμηρών ενεργειών διάσωσης του Ντράγκι, εάν, εντός μηνών από την υπόσχεσή του να τις κηρύξει περιττές, η οικονομία της Ευρωζώνης λαχανιάζει για οξυγόνο. Με άλλα λόγια, εάν ένας ασθενής αρρώστησε (ξανά) αμέσως μετά την απόσυρση του φαρμάκου, τότε το φάρμακο άφησε τον ασθενή καλύτερα ή τον έκανε χειρότερο;

Η απάντηση σε αυτό θα ήταν ότι το νομισματικό φάρμακο του Ντράγκι θα είχε λειτουργήσει καλύτερα αν είχε υποστηριχθεί από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και δημοσιονομικά κίνητρα σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Ωστόσο, ένας καλός γιατρός θα πρέπει να συνυπολογίσει τις περιστάσεις και την πιθανότητα να ληφθούν τέτοια μέτρα παρακολούθησης και, δεύτερον, το κόστος και τα οφέλη του φαρμάκου του, εάν δεν πραγματοποιούνταν αυτές οι ενέργειες. Η ΕΚΤ, υπό τον Ντράγκι, το έκανε αυτό;

Γερμανικές εφημερίδες και σχολιαστές έχουν συνδέσει την προσέγγιση της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ με την αυξανόμενη εξάπλωση του εθνικισμού, τα λαϊκιστικά αλλά τελικά μη βιώσιμα και μη βιώσιμα οικονομικά και την αυξανόμενη ανισότητα στην Ευρώπη. Έχουν ένα σημείο. Οι πολιτικές της κεντρικής τράπεζας έχουν ενισχύσει τις τιμές του χρέους και των περιουσιακών στοιχείων. Δυστυχώς και οι δύο δεν αποτελούν μέρος του ίδιου ισολογισμού. Άλλοι έχουν γίνει πιο χρεωμένοι και άλλοι έχουν γίνει πιο πλούσιοι. Το γεγονός ότι οι τιμές των χρηματοοικονομικών και των πραγματικών περιουσιακών στοιχείων έχουν ανακάμψει ενώ η οικονομική ανάκαμψη έχει παρακμάσει σημαίνει ότι η απασχόληση και τα εισοδήματα δεν έχουν αυξηθεί τόσο πολύ όσο ο πλούτος.

Εκτιμώντας εσφαλμένα την κοσμική πτώση της δυνητικής ανάπτυξης ως κοσμική στασιμότητα ή ελλιπή συνολική ζήτηση, η νομισματική πολιτική έχει επιδεινώσει το πρόβλημα. Το πρώτο απαιτεί αποδοχή χαμηλότερης ανάπτυξης, κάποια ανακατανομή μέσω υψηλότερης φορολογίας και στοχευμένη ελάφρυνση για τα κατώτατα πεμπτημόρια του πληθυσμού. Αντίθετα, η νομισματική πολιτική έχει βλάψει την ικανότητα της οικονομίας να δημιουργεί και να διατηρεί αυθόρμητη ανάπτυξη και την έχει καταστήσει μόνιμα εξαρτημένη από τη νομισματική ιατρική. Η νομισματική πολιτική του Ντράγκι είναι επομένως μέρος του προβλήματος. Η τεκμηρίωση της ιστορίας εξυπηρετεί έναν χρήσιμο σκοπό για το μέλλον. Η συγγραφή αγιογραφιών, όμως, αδικεί και το παρόν και το μέλλον.